Este documental recolle unha experiencia educativa desenvolta polas irmás Cossettini entre os anos 1925 e 1950. A arte como fío condutor do curriculum , o canto, a música, a poesía, a natureza, solidaridade… Todo iso convive en harmonía xa que non hai escola sen vida e non hai vida sen escola porque
As irmás Cossettini teceron unha nova escola. Sesenta e nove anos despois a miña pregunta é: innovar ou recuperar?
Fágome eco dunhas declaracións recollidas no documental:
«¿Por qué se acaba todo?¿Por qué no sirven las experiencias de los demás para conducir eso a un plano más alto, más acorde con la sociedad y con los hombres?¿Resulta siempre peligroso abrir los ojos a alguien para que se encuentre con la verdad?»
Leticia Cossettini
Convídovos a ver o documental.
